bazı şeylerin geçmesini hiç istemiyorum.
mesela bir yara, dursa hep yani birşeyi hatırlatıyorsa gülümseten.
unutmak istemediğim şeyler var,
ne var unutulmasa herşey!
illa düşünmek gerekmese
düşünülse de detaylar kaybolmasa
hisleri eskimese...
ne yazık ki,
unutarak yaşıyoruz. yanımızda tuttuklarımızı hatırlayacak yere anca sahip akılcıklarımız.
ama mesela unutmasak yani yanımıza kar kalanları? kar kalanlarla dolu bir beynimiz olsa o zaman daha olumlu olmaz mı düşüncelerimiz?
bilmiyorum, unutacağım diye korktuğum çok şey var içimde ve maalesef unutacağım er-geç. kalıntıları bir ben yaparsa, sonunda ben oldum diyeceğim ama hafızalar kötüleri tutup onlardan ders almaya programlı o da "ben"i eksik kılar, hem de çok!
sonuç olarak hep eksiğiz...
bence tek mutsuzluğumuz esas unutulmaması gerekenlerin unutulması olmalı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder